Nieuwe Nederlandse gasten!

We zijn gelijk na het internetten gaan slapen en hebben een heerlijke nacht gemaakt van half tien tot kwart over 8!! Heerlijk! Daarna ontbeten en net toen we naar de opstapplaats voor de minibus wilden gaan begon het te HOZEN!!!! Echt het kwam met bakken uit de hemel. Dus toch nog maar even wachten.. Uiteindelijk ging het wat minder hard en hebben we onze parapluutjes opgezet en hebben het gewaagd. We zijn het zandpad van het guesthouse naar het ziekenhuis afgelopen en moesten van droog plekje naar steen springen, omdat het echt in een stroompje veranderd was. Toen we door het ziekenhuis gelopen waren stond er al een minibus te wachten voor het ziekenhuis dus daar konden we gelijk instappen. Nadat we toch nog even naar de markt gereden waren om te kijken of er echt niet meer mensen mee konden gingen we richting Lilongwe. En we kunnen wel zeggen dat we nog nooit in zo’n gare minibus hebben gezeten. Wij zaten achterin met z’n tweeën (dus dat was wel comfortabel) maar er hing plastic voor de achterruit en dat wapperde steeds tegen ons hoofd aan. Ook was er een raam stuk waar ze plastic voor hadden geplakt, maar omdat het maar aan één kant vastgeplakt zat, wapperde het er vrolijk op los in de wind en bezorgde zo bijna alle passagiers een frisse regendouche… De bekleding van de banken was op meer plaatsten stuk dan heel waardoor we op het gele schuimrubber zaten, het dak daar hingen de repen stof van af en er zat een gat in de vloer, waardoor we de weg onder ons voorbij zagen glijden terwijl we reden.. Oh ja en de deur is er ook verschillende keren bijna uitgevallen.. Gelukkig kwamen we heelhuids aan in Kampata waar we over stapten op een andere minibus die gelukkig wat netter was van binnen. Tegen tien over elf kwamen we aan in Lilongwe en we zijn eerst maar naar de houtmarkt gelopen waar we nog het één en ander wilden kopen. Er kwamen namelijk redelijk donkere wolken aan en de houtmarkt is gewoon buiten onder de blote hemel, niks geen standjes, dus daar eerst maar naar toe. Toen we daar eindelijk weg kwamen zijn we naar Nando’s gegaan, ons favoriete restaurantje. Daar hebben we heerlijk gegeten en gedronken. Echt daar kikkeren we van op! Toen nog even op het internet, weer mail checken en anderen mailen en daarna nog naar de shoprite. Toen we daar uit kwamen lopen kwam er een man al roepend, “White madam” achter ons aan hollen. Uiteindelijk hield hij ons aan en zei dat hij ons kende. Wij herkenden hem uiteraard niet meer, dus hij legde uit dat hij aan fundraising doet voor kinderen die geen ouders meer hebben end at hij ook spulletjes verkoopt die die kinderen maken. Ondertussen kwamen twee van zijn andere donkergekleurde maatjes er ook nog bij staan. Als we klaar waren met shoppen moesten we maar even naar de spullen kijken en kijken was gratis. (nou, dat lijkt me ook niet meer dan normaal, maar goed.) Dus wij liepen opgelucht verder, want we waren vrij zeker dat we van ze af waren. We hebben een groot deel van onze Malawiaanse kwacha’s toen nog ingewisseld bij het wisselkantoor voor euro’s (wat ziet dat er weer vertrouwd uit!! :) ) en toen nog even naar de bookshop om daar nog even rond te neuzen. Toen we daar uit stapten en naar het minibusstation wilden lopen kwamen we die mannen weer tegen!! Of we nu naar hun spullen wilden kijken.. Nou vooruit.. (anders kom je echt niet van ze af) Mirjam kreeg toen gelijk een stuk of 5 kettinkjes in haar handen geduwd en er werden allerlei opgerolde olieschilderijen uit de tas gehaald die we mochten bekijken. Ze waren erg mooi, maar dat maakte het wel minder geloofwaardig dat het door de weeskinderen gemaakt was vonden we. Uiteindelijk na er een blik op te hebben geworpen, ze verzekerd te hebben dat het allemaal erg mooi was, maar dat we het niet nodig hadden en dat we nu naar huis wilden, mochten we gaan. We zijn toen verder gelopen naar het minibusstation. Maar onderweg kwam er een bekende naast ons lopen. Al hijgend hield hij ons aan. Het was Justice! De assistent van Jan die in het ziekenhuis werkt. Hij had ons vanuit zijn auto herkend, zich afgevraagd of wij naar het minibusstation op weg waren en pardoes de auto aan de kant gezet om achter ons aan te komen hollen en vragen of we daar inderdaad naar op weg waren!! Nou ja!! Nou of we dan met hem mee wilden rijden, want hij was met de auto en ook op weg naar Nkhoma!! Het scheelt ons geld voor de minibus, een lange tijd wachten en een hoop ergernissen aan de Malawianen die zogenaamd een gezellig praatje met je maken en we zouden veel comfortabeler zitten, dus daar zeiden we geen nee tegen!! :) We zijn toen met hem naar de auto gelopen (hij stond echt een behoorlijk endje weg, dus hij had echt moeten rennen om ons in te halen) en zijn toen met Justice naar Nkhoma gereden. En dat zit heel wat lekkerder dan in een minibus! Wat hadden wij een geluk!! Ook hebben we hem in verband met ons bezoek aan de dominee vanavond voor het diner, nog maar gevraagd wat een normale tijd is voor Malawianen om te eten en hij vertelde dat dat rond 7 uur/half 8 is. De dominee had geen tijd genoemd dus we moesten wel even weten hoe laat we dan ongeveer verwacht werden.. Toen hij ons bij het guesthouse afzette hebben we hem dan ook uitvoerig bedankt, het was echt heel vriendelijk van hem om zo veel moeite te doen om te vragen of we een lift wilden! Weer op onze kamer hebben we alle spullen een beetje uitgepakt en zijn toen onder de douche gestapt. Heerlijk wat knap je daar van op!! :) Daarna hebben we lekker relax gedaan en gewacht tot het ongeveer 7 uur was. Toen zijn we richting het huis van de dominee gelopen en na een tijdje rondwalen rond het huis vonden we de ingang naar de tuin en uiteindelijk het huis zelf. We waren er rond tien over 7 en we werden door de dominee hartelijk welkom geheten. Zijn vrouw hing er maar een beetje bij op de bank net als zijn twee dochters. We wisten niet echt goed wat we daarmee aan moesten, maar we besloten maar om zelf het initiatief te nemen en ze even de hand te schudden en gedag te zeggen. Niet bijster enthousiast schudde zij ons de hand en we wisten niet echt wat we van hen moesten verwachten. Maar de dominee nam het voortouw en ging enthousiast met ons in gesprek en vuurde de ene na de andere vraag op ons af over Nederland. Hij wou er alles over weten. Met hoeveel we zijn (hoeveel broers en zussen je dus hebt) en over het eten en het weer en noem maar op.. De dochters liepen op een gegeven moment weg en zetten het eten op lage tafel in de woonkamer. Één van de twee ging met een kom en schenkkan voor ons op de knieën. Wij moesten onze handen boven de kom houden, zij goot er water overheen en zo konden we onze handen wassen. Daarna werd er een handdoekje doorgegeven. Toen gingen de twee dochters naar hun kamers denken we, want we zagen ze niet meer en daarna hebben we gegeten. Het was gelukkig rijst en geen nsima, want dat vinden we echt vies! Daar zagen we nog het meest tegen op, maar dat viel dus mee!! :) Verder groente, vlees, vis en ei. Niet ons favoriete gerecht, maar het was wel redelijk te eten, het viel ons in elk geval alles mee!! Mercy, de vrouw van de dominee, was niet erg spraakzaam en hing er maar een beetje bij op de bank, maar toen we ook wat vragen aan haar stelde kwam zij ook wel een beetje los. Na het eten kwam gelijk de koffie en de thee met een plak brood er bij en ook een boek waar we onze namen in mochten schrijven en het land waar we uit kwamen. Hij houdt het bij, want er stonden al meer mensen in die Nkhoma bezocht hadden! Toen we de koffie en ons plak brood op hadden begon de dominee ons al te bedanken voor onze komst. Daaruit maakten wij op dat het tijd was om te gaan, de stille hint was begrepen en we accepteerden die graag! :) We hebben er uiteindelijk 1,5 uur gezeten. Het was best gezellig, alleen een beetje raar wat we nou van de rest van het gezin moesten denken. De dominee was echt super aardig en heel hartelijk, maar zijn vrouw en dochter kunnen nog wel wat manieren bijgeleerd worden over hartelijkheid en welkom heten vinden wij.

Zaterdag hebben we heerlijk uitgeslapen en eigenlijk de hele dag voor school gewerkt. Alleen ’s middags zijn we nog even naar de zaterdagmarkt gegaan. Om ongeveer half 6 stopte er een ambulance voor het guesthouse en ja hoor! Daar waren de 3 Ned. verpleegkundestudenten!!! We hebben ze geholpen met het uitladen van hun koffers en installeren op hun kamer. (onze oude kamer) Daarna hebben we ze het guesthouse even laten zien en toen de tijd gegund om even bij te komen en zich op te frissen. Wij zouden voor ons allemaal koken, zodat ze daar niet naar om hoefden te zien. Om 7 uur zaten we dus gezellig met z’n vijven spaghetti te eten en we hebben gezellig bij zitten kletsen. Na het eten nog gezellig koffie gedronken met een stroopwafel die ze meegenomen hadden! Heerlijk! :) Tegen half 10 zijn we ons bed maar eens op gaan zoeken en om 10 uur half elf lagen we er eindelijk in. Toen we nadat we nog een tijdje hadden liggen lezen om 11 uur het licht uit deden en we niet veel later bijna in slaap gevallen waren hoorden we iets fladderen.. We wisten niet of het in de kamer was of buiten… Maar toen we met onze lampjes vanonder onze klamboes eens gingen schijnen zagen we steeds wat voorbij vliegen met veel lawaai. Soms knalde het ergens tegen aan en dan hield het zich weer even stil. Uit de vorm en het geluid maakten we op dat het een vleermuis was! Nee he, hebben wij weer! Tja, veel konden we niet doen.. Als we uit onze klamboe gingen hadden we misschien kans dat het beest tegen ons op vloog en we hebben onze rabies vaccinaties niet, dus dat risico wilden we niet lopen.. en hard gillen had ook geen nut, want de watchman heeft geen sleutel en kan toch niet naar binnen om ons te helpen.. Dus we besloten maar in bed te blijven en te hopen dat het beest niet tegen onze klamboes aan ging vliegen en nog meer heibel veroorzaakte. Uiteindelijk zijn we in slaap gevallen en we waren helaas ook vroeg weer wakker. Het was toen licht en nadat we ietwat aarzelend uit onze klamboes waren gestapt en de hele kamer doorzocht hadden conculdeerden we dat het in de schoorsteen moest zijn gekropen. We hebben namelijk een schouw op onze kamer en dat is nog de enigste plaats waar die zich kan verstoppen.. Hopelijk houd die zich vannacht een beetje gedeisd…

Vanochtend zijn we weer naar de kerk geweest en Yvonne, Jeanette en Margreet zijn met ons meegeweest. Daarna hebben we gezellig koffie gedronken bij de Ter Haartjes en daarna zijn we nog even snel het kantoortje van Jan in gedoken om te internetten!! :)

Tot horens!!