Laatste (stage)daagjes

Allereerst bedankt voor alle reacties! We denken dat dit misschien wel het laatste verslag vanuit Malawi is, dus vanuit Malawi alvast heel erg bedankt. Het was echt super leuk om alle reacties steeds te lezen en te weten dat er zo veel mensen onze verslagen lezen en meeleven.

Dan nu weer naar de orde van de dag: Donderdag vorige week, weer een stagedag. Jeanette, Yvonne en Margreet gingen nu zelfstandig aan de slag op de peadeatric ward en de OPD, dus wij waren weer met z’n tweetjes op de medical ward. ’s Ochtends hadden de verpleegkundigen blijkbaar een vergadering want ze kwamen pas laat aankakken. Wij hadden ieder op onze eigen afdeling de wardround al voor de helft alleen gedaan! Dat voelt wel goed hoor! Heerlijk zo zelfstandig al te kunnen werken. Bloed prikken, medicijnen uitdelen en de orders van de arts uitvoeren. Verder lag er op de male ward een patiënt die een katheter moest, maar het lukte de clinical officer in eerste instantie niet om die er in te krijgen en er kwam alleen maar bloed uit. Wendy assisteerde Harris (de clinical officer) bij het inbrengen en Mirjam kwam ook even kijken of ze nog kon helpen. Uiteindelijk werd zij er op uitgestuurd om Daniel (een andere clinical officer) te roepen om te vragen of hij kon helpen en toen die er bij was kreeg Wendy de opdracht om een schone katheter te zoeken en Mirjam moest een katheterintroducer gaan halen in de operatiekamer.. Wat dat ook mocht zijn.. dus Nederlands als ze was rende ze door het ziekenhuis om die te halen, om de clinical officer niet al te lang te laten wachten. Dit leverde wel een hoop gelach op van de guardians en de schoonmakers die allemaal “go, go, go!!” riepen. Uiteindelijk was de catheterintroducer niet nodig, want Daniel had de katheter er al in gekregen. Maar we zijn echt tot onze pauze bezig geweest, dus gaf best wel een tevreden gevoel. Ook ’s middags leek het er even op dat we helemaal alleen op de afdeling zouden staan, maar de verpleegkundigen die zouden moeten werken vonden het blijkbaar wel makkelijk dat wij er waren en waren het eerste half uur in geen velden of wegen te bekennen. Toen ze er wel waren kregen we allemaal orders om uit te voeren. Er was iets mis gegaan in het lab, dus er moest opnieuw bloed geprikt worden bij een patiënt en er moesten mensen voor X-ray die we weg konden brengen. Ook lag er van de female ward een vrouw in isolatie die al in geen twee dagen een arts gezien had en daar hebben we ook maar even verandering in gebracht. De rest van de middag was het wel rustig en dus hebben we Rebecca Morton weer opgezocht om te kijken of we haar nog konden helpen. Dat kon en dus zijn we ook administratief weer een klein uurtje bezig geweest. Daarna zijn we nog weer terug gegaan naar de afdeling en daar nog een beetje rondgehangen en gekeken of we nog het één en ander konden doen. Niet veel, maar uiteindelijk werd het 4 uur en konden we naar huis. ’s Avonds gaven Nick en Demethier (twee Australische medische studenten) een afscheidsdiner, want Demethier vertrekt zaterdag en Nick vertrek volgende week donderdag. Dezelfde dag als wij dus. Het eten was echter pas laat klaar en om 9 uur gingen we pas van tafel. We waren zo moe dat we gelijk naar bed zijn gegaan en we hoopten vrijdag lekker uit te slapen.

Deze hoop bleef bij hoop, want Wendy was om half 5 al wakker en Mirjam werd om tien voor 7 wakker. We hebben daarna nog wel lekker liggen dommelen, maar echt geslapen hebben we niet meer. Om 9 uur zijn we weer uit bed gegaan en hebben we gezellig ontbeten en daarna zijn we nog weer aan de slag gegaan voor school. Daar zijn we tot aan de lunch wel mee bezig geweest en ook daarna zijn we nog even doorgegaan, zodat Mirjam nu klaar is met haar toetsen en verslaglegging en ook Wendy al bijna klaar is. ’s Middags wilden we nog op internet, maar degene die de sleutel van die ruimte heeft had een wat langere lunch genomen blijkbaar, want de ramen stonden open, maar de deuren waren op slot. We hebben even op het stoepje zitten wachten of die nog zou komen, maar na een half uur hadden we er genoeg van en zijn we teruggelopen naar het guesthouse. We hebben toen lekker een film aangezet en een zak chips open getrokken. Heerlijk:) ’s Avonds op tijd gekookt omdat er weer kans was op een powercut (die er uiteindelijk niet was) en daarna nog lekker relax gedaan.

Zaterdag hebben we weer geprobeerd uit te slapen en Mirjam heeft lekker relax gedaan, terwijl Wendy nog even hard heeft zitten zwoegen voor haar toetsen. ’s Middags hebben we nog lekker relax een film gekeken en tja.. de rest van de dag eigenlijk niet zo bijzonder veel gedaan. Gewoon lekker relax, ’s avonds ook nog en toen alweer naar bed :)

Zondag naar de kerk geweest ’s ochtends. Ken, een oudere, Amerikaanse man die met zijn vrouw ook voor een paar maanden in het guesthouse woont om in Nkhoma te werken, had Mirjam een keer horen zingen op onze kamer. Vorige week zondag kwam hij dan ook uit de kerk naar haar toe met de vraag of ze de laatste zondag niet wou zingen voor de kerk. Met een gekke bek zei ze dat ze dat alleen zou doen als hij het ook zou doen. Verder niet al te veel aandacht aan besteed, maar afgelopen week kwam hij nog op haar af in het ziekenhuis en vroeg of ze al een liedje had uitgezocht! Nou dat had ze niet en hij wel, dan moest ze maar eens komen zingen bij hem en zouden ze het samen proberen. Dus zogezegd zo gedaan, ze hebben geoefend, Ken heeft doorgegeven aan de kerkenraad dat hij samen met Mirjam een lied zou gaan zingen tijdens de dienst (dat is hier in Afrika heel normaal dat je als je er zin in hebt een lied voor de gemeente gaat zingen of spelen). Dus zondag hebben Mirjam en Ken voor de hele gemeente voorin de kerk het lied “In Christ alone” gezongen. :) Aan het eind van de kerkdienst toen de mededelingen kwamen werd er ook medegedeeld dat wij aanstaande week Nkhoma gaan verlaten en weer naar ons thuisland gaan. We vermoeden dat dominee Kachumbu (of hoe je dat ook schrijft) dat nog had doorgegeven aan de kerkenraad, want we zongen ook nog het lied “To God be the glory” wat we afgelopen woensdag ook tijdens de chapeldienst hadden aangevraagd en dominee Kachumbu zat ook in de kerk. Dus we verdenken hem er van dat hij dat doorgespeeld heeft naar de kerkenraad. Afijn dit werd dus medegedeeld en er werd wederom gevraagd of we op wilden staan en nog wat wilden zeggen. Mirjam nam toen maar weer het woord en heeft iedereen bedankt voor alles. Na de kerkdienst kregen we Esther, een Malawiaanse verpleegkundige waar we wèl heel goed mee op kunnen schieten, op de koffie. Althans ze dronk thee, maar we hebben gezellig zitten kletsen. Om kwart voor 11 stapte ze weer op. We vonden het echt lief van d’r dat ze nog even langs was gekomen om speciaal gedag te zeggen. Verder hebben we heerlijk relax gedaan :) Beetje foto’s uitzoeken en nog wat mails en verslagen typen. En we hebben ’s middags de film de Titanic gekeken. Verder gewoon rustig aan gedaan en relax :)

Maandag was onze officiële laatste stagedag op de ward. We hadden eindevaluatie met Cathie en het was een positief gesprek. Verder was het niet heel druk op de afdeling. ’s Middags is Wendy thuis gebleven om nog voor school te werken en Mirjam ging nog wel naar de afdeling. Maar om 15:00 mocht zij ook naar huis, omdat het zo rustig was. Wendy was ondertussen alweer een heel end gevorderd met haar toetsen en nadat Mirjam gedoucht had zijn we naar de internetruimte gelopen om te internetten en waar we nu dit verslag plaatsen :)

Tot horens van ons (misschien is dat wel als we weer in Nederland zijn!!! :D)