Het lijkt wel vakantie!! :)

Hoi allemaal,

Hier weer een berichtje van ons. We hebben er een heerlijk weekend op zitten. Vrijdagochtend hebben we nog heerlijk rustig aangedaan en “uitgeslapen”. Om 12 uur ’s middags hadden we met Maria afgesproken op de parkeerplaats van het ziekenhuis, want vanaf daar zouden we met de minibus naar Lilongwe en van Lilongwe naar Salima. Vanaf daar zouden we achter op een truck meeliften naar Cool Runnings, de plaats waar we op de camping zouden verblijven. Om 12 uur echter was er nog geen Maria en ze smste ons dat ze iets later was. In de tijd dat we zaten te wachten kwam Daniel, één van de clinical officers (dat zijn medisch opgeleide mensen, maar geen artsen, want die staan boven hun)naar ons toe en vroeg wat we stonden te doen. Wij uitgelegd dat we op Maria stonden te wachten en dat we naar Lake Malawi zouden gaan met de minibus. Toen vertelde hij dat zijn tante naar Lilongwe moest en dat hij wel kon zorgen dat wij mee konden liften. Nou dat sloegen wij niet af natuurlijk! Alles beter dan de minibus! :) Dus toen hij wat heen en weer gepraat had met zijn familie vertelde hij ons dat we terug konden naar het guesthouse en dat we daar dan rond 13:00/13:30 opgepikt zouden worden. Dus wij Maria gesmst dat ze naar het guesthouse kon komen, omdat we een lift gekregen hadden. Dat was mooi! Om half 2 werden we opgepikt en half 3 waren we in Lilongwe. Ze hadden de afslag naar het minibusstation gemist, dus moesten we een end verderop uitstappen en nog een kwartier lopen naar het busstation. Daar aangekomen hebben we een minibus uitgezocht die naar Salima ging en er nog 40 minuten in zitten wachten totdat hij vol was. Hij leek voller dan die was, want sommige mensen hebben vrienden die in de busjes gaan zitten zodat het lijkt alsof ze al bijna vol zijn en ze dus bijna gaan vertrekken. Maar zodra er dan echt mensen komen die weg willen, stappen die zogenaamde vrienden uit en is de bus dus gelijk minder vol. Dat hadden wij dus ook, maar na 40 minuten waren we gevuld met echt alleen maar mensen die naar Salima wilden en niet mensen die de bus alleen maar opvulden. Tien over half 4 reden we daar dus weg en om half 6 kwamen we aan in Salima. Daar was gelukkig al een pick up die bijna vol was en wij zijn met z’n drieën achter in de bak gaan zitten samen met nog bijna 20 Malawiërs. Maria ging gelijk achter de cabine staan met haar armen op het dak en genoot van een mooi uitzicht, wij kozen ervoor om op onze kont op de bodem te gaan zitten, dat is wat stabieler dan staan. Dat neemt echter wel meer ruimte in dan dat je staat, dus werden we met gebaren duidelijk gemaakt door de andere passagiers dat we moesten gaan staan, zodat er nóg meer mensen bij konden! We weten nu hoe haringen in een tonnetje zich voelen want zo dicht stonden we op elkaar!! Heerlijk die zweetlucht! Wendy probeerde wanhopig om wat grip te krijgen op de cabine van de pick up zodat we niet bij de eerste hobbel al uit de laadback geslingerd zouden worden en Mirjam greep Wendy weer bij haar schouders vast. We begrepen nu waarom Maria gelijk tegen de cabine aan ging staan…. Na een ongemakkelijke rit van ongeveer 45 mintuten waarin we al balancerend in de laadbak van de pick up stonden gepakt kwamen we bij de afslag naar Cool runnings. Maria had duidelijk gezegd dat de pick up daar moest stoppen, maar dat bericht was blijkbaar niet helemaal aangekomen bij de chauffeur, dus we reden nog een paar honderd meter verder. Die moesten we dus ook weer teruglopen naar de afslag en inmiddels was het al stikkedonker en waren we blij dat we onze lampjes bij ons hadden. Om kwart over zes/half 7 kwamen we eindelijk aan bij Cool Runnings en we waanden ons zodra we door de poort waren gelijk in een andere wereld!! We waren over stoffige zandweggetjes naar de accommodatie toegelopen en bij het hek wat met een hangslot op slot zat kwam een bewaker aan die het voor ons opendeed. Daar stapten we op zacht gras, wat betekend dat het levend en dus groen was! En dat kom je in deze tijde (voor het regenseizoen is begonnen) bijna nergens tegen of het moet gesproeid worden! De tentjes waren al opgezet door Isabel, Jesse, Rhona, Floor, Kim en Anthony, want zij waren met de auto gekomen en hadden ons onderweg blijkbaar ingehaald, want zij waren om 5 uur al aangekomen. Wij drieën waren moe, heet, bezweet en stoffig en wilden niets liever dan een douche. Die zouden we in het donker moeten nemen, want de powercuts op vrijdag en is blijkbaar ook in Zenga beach.. De douches werkten echter ook niet. Geen water dus.. De enige plek waar wel genoeg water was, was het meer op dat moment, dus we besloten om ons dan maar om te kleden in de douches en in onze bikini’s zijn we naar het meer gelopen wat echt direct aan de camping ligt. Het groene gras loopt tot het strand waar een hek zit wat ook op slot kan. Zo is Cool Runnings echt omheind met een hek. Als je door dat hek gaat stap je het strand op en als je dan 50 meter vooruit loopt loop je zo het meer in. Met z’n drieën hebben we toen even heerlijk liggen poedelen onder de prachtige sterrenhemel. Echt een plaatje!! Toen we heerlijk afgekoeld waren zijn we weer naar de kant gegaan en hebbben ons afgedroogd en omgekleed en zijn bij de anderen op het terras gaan zitten wacht op ons dinner. Om kwart over 7 werd dat geserveerd en we hebben zitten smullen! Wij tweeën hadden kippenborst met chips (gebakken aardappelen) en salade. En als toetje browenies met ijs!! Hmmm!! Heerlijk! Na het eten hebben we nog een tijd zitten kletsen en toen vonden we het welletjes en zijn ons klaar gaan maken voor de nacht. Er lagen matrassen in onze tenten en Maria en wij twee sliepen met z’n drieën in één tent. Toen we net in onze tent gekropen waren viel het nog wel mee met de warmte, maar dat veranderde al snel toen we ons iets in gingen spannen om onze pyama’s aan te trekken. Toen we die aan hadden waren we al zeiknat van het zweet. Wat was het HEET daar! Met ieder een fles water bij naast ons matras zijn we gaan liggen, maar we konden de slaap niet vatten. Tegen middernacht hield Maria het niet meer uit en heeft haar matras naar buiten gesleept en is buiten gaan slapen. Het was daar inderdaad beter te harden, maar in verband met de muggen zijn wij toch maar in onze tent blijven liggen.

Om kwart over vier de volgende ochtend werden we gewekt door de plaatselijke moskee die de oproep tot het ochtendgebed deed. Daarna hebben we nog heel eventjes liggen dommelen, maar om kwart voor zes was het al volop licht en hielden we het niet meer uit. We zijn uit onze tentjes gekropen, hebben gelijk onze bikini’s aangetrokken en zijn naar het grasveld aan het strand gelopen. Daar zat Jesse ook al op één van de ligbedden. Iedereen was dus al vroeg wakker, maar dat kan ook bijna niet anders met die hitte. We dachten dat het heet was in Nkhoma, nou bij Lake Malawi is het dus nóg warmer!! We vermoeden dat het daar maar zo 40 graden kan worden in de zon. Zaterdag hebben we dus onze ochtendduik al om half 7 genomen en het was heerlijk! Het water is prachtig helder en heerlijk op temperatuur, maar nog wel zo dat je er van af koelt. We hebben tot negen uur lekker op de ligbedden gerelaxt en af en toe een duik in het meer genomen. Om 9 uur werden we met een bootje naar Lizzard Island gevaren. Een klein eilandje een paar honderd meter van de kust vandaan. Er zouden daar hele grote Lizzards moeten zitten. De tocht er naar toe was heerlijk, maar ook bloedjeheet in de blakende zon en we waren blij toen we bij het eiland aangekomen waren zodat we een duik in het verkoelende water konden nemen. We hebben daar eerst dus heerlijk gezwommen en gesnorkeld, wat echt prachtig was, want er zaten heel veel vissen met prachtige felle kleuren! Daarna heeft één van de Malawiërs, die ons met de boot hadden gebracht, een rondleiding over het eiland gegeven. Het eiland was zo klein dat we het met een uur konden rondlopen. Dus dat hebben we gedaan. Niemand, behalve Mirjam, heeft echter een Lizzard gezien, omdat ze zodra ze mensen horen naar het water rennen om daar in weg te zwemmen. Mirjam had het geluk dat ze er nog net eentje in het water zag verdwijnen.
Toen we terugkwamen bij de plek waar de boot lag liep het zweet ons met straaltjes van het lichaam af en hebben we dus gelijk weer een duik in het water genomen. Jesse had ook nog een onderwatercamera bij zich, dus daar hebben we nog wat leuke foto’s mee gemaakt. Tegen half 12 hebben we geluncht. We hadden brood met pindakaas en jam mee en ook nog wat koekjes en bananen. Die hebben we zitten verobberen en tegen kwart over 12/half 1 zijn we weer teruggevaren naar de vaste wal. De rest van de middag hebben we heerlijk rustig aan gedaan. Af en toe gezwommen en de rest van de tijd heerlijk op de ligbedden gelegen. Echt vakantie! :)

Ook zondag hebben we nog heerlijk relax gedaan en om 13:00 zijn we toen de tenten gaan opruimen. Daar waren we vrij vlot klaar mee en om half 2 ’s middags reden we met z’n 6en weer richting Nkhoma. Floor, Kim en Anthony zouden nog een nachtje blijven en maandag met de minibus naar Nkhoma terugkomen. Ze wilden dan een tussenstop maken in Lilongwe om dan nog wat boodschappen te doen. Op de terugreis zijn we nog ergens gestopt en hebben we heerlijk een ijsje gegeten!! Daarna zijn we doorgereden naar Lilongwe en vandaar naar Nkhoma. We kwamen daar om half 6 aan. Eva kwam vertelde ons gelijk dat we vanaf vrijdagmiddag al geen stroom meer hadden. En nee, dat was geen reguliere powercut, maar we zijn gewoon van het stroom afgesneden omdat de CCAP die de stroomrekening van het guesthouse hoort te betalen die blijkbaar nog steeds niet betaald heeft en dan is dit de consequentie… We vroegen gelijk of we wel water hadden en gelukkig hadden we dat wel. We zijn dus maar gelijk buiten gaan douchen nu het nog licht was (en er geen slangen zaten…) en hebben daarna op de gelpit een pannetje water gekookt en een cup a soupje gezet. We hadden toch geen honger. Reinette (de baas van het guesthouse) zou maandag naar Lilongwe gaan om te zorgen dat de stroomrekening betaald zou worden en dan zouden we als het goed is weer stroom hebben… Afwachten maar.. We zijn dus maar vroeg naar bed gegaan aangezien we toch geen stroom hadden en hebben HEERLIJK geslapen met een temperatuur van 27 C!!

Inmiddels stinken de koelkasten en vriezers een uur in de wind van alle spullen die gekoeld horen te worden, maar het niet zijn.. De melk die geopend was was bedorven, de boter is nu werkelijk boterzacht en verder willen we niet eens weten wat er allemaal bedorven is.. Gelukkig heeft Debby ons vlees uit de vriezer gehaald en bij iemand anders in de vriezer mogen stoppen die niet bij het guesthouse hoord. We hopen echt dat we de stroom weer snel terug krijgen!!!

Groetjes, Mirjam en Wendy