4e week alweer!

Hoi allemaal!

Daar zijn we weer!
Zondag zijn we weer naar de kerk geweest en raad eens?! Nu werd er wel gezegd dat als er iemand nieuw was die zichzelf moest introduceren.. Ja dankje de koekoek! Wij waren twee weken geleden ook al geweest en vonden het wel prima. We waren niet zó nieuw meer!! Dus wij bleven lekker zitten! :) (ook al werden we wel even schuin aangekeken..)
Uit de kerk nodigden Reinier, Maarten en Richard, de drie Nederlandse jongens, ons uit om ’s middags een Nederlandse kerkdienst bij hen te luisteren en toen ze hoorden dat wij opwekkingsbundels mee hadden vroegen ze of we die dan mee wilden nemen. Prima. We vroegen hen ook nog van welke kerk ze waren: Gereformeerde Gemeente… Hm..
Dus wij ’s middags eerst heerlijk relax gedaan en iets voor half 4 zijn we naar hun huis gelopen. De laptop stond al klaar met de CD van de kerkdienst en half 4 werd die gestart. En begrijp ons niet verkeerd, het was best fijn om weer eens een Nederlandse kerkdienst te horen, maar er werd niet ritmisch gezongen, de preek was wel minstens een uur, wat echt veel langer is dan wij gewend zijn en al met al konden we onze aandacht er niet echt meer bijhouden. Mede omdat onze zitvlakken lichtelijke vormen van decubitus begonnen te vertonen op de rieten stoeltjes… Na 2 uur was de kerk dienst afgelopen en hebben we nog wat opwekkingsliederen gezongen, alhoewel dat ook vrij lastig was, want zoveel kenden zij er niet. Al met al vonden we het een vriendelijk gebaar dat ze ons uitgenodigd hadden, maar toen ze vroegen of we nog eens wilden komen, hebben we vriendelijk bedankt en gezegd dat dit niet zo is als wij gewend zijn en liever onze eigen Bijbelstudie houden. Gelukkig hadden ze daar begrip voor en om half 6 zijn we weer richting guesthouse gelopen.

Maandag hebben weer stage gelopen op de afdeling. De eerstejaars studenten zijn er weer, omdat er geen docenten zijn om les te geven. Waarschijnlijk zijn ze er volgende week ook nog en de week daarna moet er weer een docent zijn… als het goed is... Maar ja doordat die studenten er zijn is het voor ons weer rustiger op de afdeling, omdat zij natuurlijk ook wel wat doen. En natuurlijk net de leuke dingen als bloed prikken en infusen zetten, dus als je het wilt doen moet je er echt om vragen (weigeren durven ze niet) en anders gewoon met je neus boven op de artsenvisite zitten zodat je de eerste bent die de orders krijgt. Ach en we zijn ook nog wel redelijk bezig geweest, alleen ’s middags is het dan heel rustig. Gelukkig kwamen Rhona (de engelse arts) Floor en Anthony, die nu ook op de female ward werkt, langs en konden ons nog wat opdrachten geven. Zo hebben we toch nog weer een infuus geprikt en twee keer medicatie gegeven via de venflon wat nog niet gedaan was.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Rhona, Jesse en Isabel thuis om te komen eten. Anthony ging er wat eerder heen om zijn haar door Jesse te laten knippen, hij vond dat het te lang geworden was en de Malawiaanse kappers hier op de markt vertrouwd hij niet helemaal.. Maar we moeten het Jesse nageven, ze heeft het netjes geknipt! En dat terwijl ze geen eens kapster is! Rond half zeven zijn we met z’n allen naar Rhona, Jesse en Isabel gelopen en daar waren ze op de gaspit (er was weer een powercut) tortilla’s aan het bakken!! Ook hadden ze bruine bonen gekookt en gehakt gebraden. Daarnaast hadden ze ook nog salade gemaakt. Al met al hadden we dus een heerlijke Mexicaanse maaltijd! We hebben zitten smullen!! Als toetje had Isabel nog een bananencake gebakken. Na het eten hebben we nog een tijd zitten kletsen en meestal vertellen degene die hier al langere tijd zijn dan allerlei bizarre verhalen van wat ze hebben meegemaakt. Zo is het slaapkamerraam van Isabel wel eens ingegooid door een aap en ze zou zweren dat hij nog lachend over zijn schouder achterom keek! Ze heeft de steen nog steeds en het raam is nog steeds niet gemaakt..
Om half negen zijn we naar huis gelopen en gelijk ons bed ingedoken.

Vandaag zijn we weer op outreach geweest. Om 8 uur stonden wij alweer klaar op de parkeerplaats en om tien over acht kwamen dezelfde tweedejaars studenten als vorige week weer aanlopen. We moesten nog wat spullen halen uit het kantoor en Mirjam is nog medicatie wezen halen in de apotheek. Al met al nam dat wel een half uur in beslag en om tien over half negen (vijf minuten eerder dan vorige week!!) vertrokken we. We gingen nu de hele andere kant op dan de vorige keer en ook gelijk al een zandweg. Het was dus gelijk al een heel gehobbel en gebobbel. Deze keer deden we er ook iets langer over om te komen. We gingen naar een dorpje dat achter de Nkhomaberg ligt en de omgeving was prachtig! Wat een uitzicht! Na 20 minuten door elkaar geschud te zijn waren we bij het dorpje aangekomen. Daar hebben we de spullen uitgeladen en eerst gingen we helpen met het oplossen van de vaccins voor de kleine kindjes. Daarna werd Wendy meegenomen om bij de familyplanning te gaan helpen. Dit houdt in dat de vrouwen uit het dorp met hun healthpaspoort een kamertje in gaan waar Wendy dus zat met nog een verpleegkundestudent om de vrouwen de prikpil te geven. En Mirjam kreeg instructies hoe ze de kinderen moest vaccineren en mocht toen ook aan de slag. Al met al hebben we alle twee het gevoel dat we nuttig bezig zijn geweest. En voor het injecteren van kinderen en vrouwen heb je geen Chichewa nodig, dat snappen ze ook wel als je met een spuit op ze af komt. Mirjam heeft voor haar gevoel wel bijna 100 kindjes gevaccineerd tegen mazelen, TB, DTP en polio en ook Wendy heeft heel wat vrouwen in de billen geprikt.
Om 11 uur waren we klaar. We moesten toen nog een tijd wachten op de ambulance die ons weer op zou halen en in die tijd zijn we op het trappetje van het gebouwtje, waar we in gewerkt hadden, in de schaduw gaan zitten met onze flesjes water. Al gauw kwamen er wat kinderen aanlopen die die vreemde azungu’s wel eens van dichterbij wilden bekijken. Eerst lopen ze verlegen langs en als je dan lacht of zwaait, of nog erger: “hallo” zegt, duiken ze lachend weg. Maar na ongeveer 5 minuten stonden er -jaja, we hebben ze geteld!!- 40 kinderen om ons heen!!! En ze kwamen steeds dichter om ons heen staan.. We voelden ons dan ook lichtelijk in het nauw gedreven en wisten niet waar we kijken moesten met 40 paar kinderogen, onafgebroken op ons gericht.. Maar toen vond één van de verpleegkundige het welletjes en zei iets in het Chichewa waarna de kinderen zich uit de voeten maakten en al zwaaiend naar ons wegrenden. Om half 12 kwam de ambulance er weer aanrijden en hebben we onze spullen weer ingeladen. Er gingen nog twee patiënten mee in de ambulance waardoor we op de terugweg met 15 personen in de ambulance zaten inclusief baby.
Met 50km/h scheurden we over de landweggetjes terug naar Nkhoma en om kwart over twaalf waren we weer terug. Nadat we de boxen met vaccins en dergelijke weer in het kantoor hadden gezet zijn we naar het guesthouse teruggelopen. Daar hebben we heerlijk een ei gebakken, soepje gemaakt en genoten van onze lunch.
Na onze lunch zijn we nog even naar de markt gelopen en heeft Mirjam nog een lap stof, die ze eerder op de markt gekocht had, bij de kleermaker gebracht om er een broek van te laten maken. We zijn heel benieuwd wat het resultaat gaat worden… Toen nog even over de markt zelf gelopen en wat eieren, uien en brood gekocht. Het was echt bloedjeheet in die blakende zon en we waren blij dat we weer in het koele (lees 28C) guesthouse terugwaren. Nog snel wat mails aftypen en ons verslagje voor onze site en we gaan zo weer op internet!

Morgen worden we om 8 uur opgehaald om naar Lilongwe te gaan. Dan gaan we ons (eindelijk) laten registreren bij de nursingcounsel en bij het immigratiebureau ons visum verlengen. En dit weekend gaan we voor het eerst naar lake Malawi! Isabel heeft een auto tot haar beschikking en ze gaan er nog één proberen te regelen zodat we met de hele groep naar het meer kunnen. We zijn erg benieuwd en hebben er super veel zin in!

Jullie horen weer van ons!

Groetjes, Wendy en Mirjam