Het regenseizoen begonnen

Zondag zijn we dus ‘s ochtends naar de kerk geweest. En net toen we de deur uit wilden om naar de kerk te lopen begon het gesapig te regenen! Het was niet veel, maar wel genoeg om nat te regenen, dus toch maar de paraplu meegenomen. Best wel grappig, we kwamen Richard, Maarten en Reinier tijdens het lopen tegen, die waren ook onderweg naar de kerk. En die hadden geen plu mee, maar hadden al wel de regenjassen aan :) Na de kerkdienst zijn we naar Jan en Trudi gegaan waar we heerlijk weer een bakkie koffie hebben gedronken. Tenminste, Mirjam, Wendy had thee. We hebben ruim een uur gezellig zitten kletsen en gingen uiteindelijk met de sleutel van Jan zijn kantoortje op zak weer naar het guesthouse terug. Het was tijdens de kerkdienst al droog geworden, dus de plu hadden we niet meer nodig. In het guesthouse hebben we even rustig aan gedaan en wat gegeten rond 12 uur en toen op naar het internet!! :) We hebben heerlijk lang op internet gezeten, tot wel half 5 ongeveer! Weer heerlijk wat mails verstuurd, ontvangen, verslag geplaatst, foto’s geplaatst en zelfs even geskyped!! (hè Grietje?!!!!) Verder hebben we niet veel meer gedaan. Maria smste nog dat er bij haar thuis een film gekeken ging worden en met Anthony zijn we naar haar huis gegaan en hebben we Avatar gekeken. Heerlijk met popcorn, chocolade met kokosschaafsel en toastjes erbij. Even genieten.. We waren echter laat thuis (lees half tien is hier laat!) en zijn snel ons bed ingedoken.

Maandag hadden we weer stage en het was weer erg rustig. We hadden niet veel te doen, maar zijn gelukkig wel bezig geweest. ’s Avonds hebben we weer heerlijk hutspot gegeten! :) Dat Nederlandse eten missen we wel hoor!!

Dinsdag gingen we weer met outreach mee. Debby, de Amerikaanse verpleegkundige wil tegenwoordig ook standaard de dinsdagen mee en ook Kim en Floor haar vriend die inmiddels is gearriveerd, wilden mee. Dat was dus squeezen in de ambulance. Met 16 mensen er uiteindelijk in gepropt reden we naar het dorpje dat we die dag zouden bezoeken. Het was redelijk ongemakkelijk, maar na ongeveer een kwartiertje rijden over de hobbelige zandweggetjes en flink door elkaar geschud te zijn, kwamen we er eindelijk aan bij het bewuste dorpje. Er stonden al weer heel wat vrouwen met kinderen te wachten. Maarten (de vriend van Floor) en Kim gingen helpen met het accineren van de kinderen en Debby en wij twee gingen helpen bij het uitdelen van de prikpil. Althans helpen.. Één van de studenten van de nursingschool deelde de prikken uit en wij drieën hebben geholpen bij het opzuigen van de ampullen en het registreren van de vrouwen die kwamen. Niet echt veel gedaan dus. Maar we hebben wel leuk wat foto’s kunnen maken van veel schattige kindjes. Om 10 uur waren we klaar en hebben we nog ruim een uur zitten wachten op de ambulance om ons weer op te pikken. In dat uurtje heeft Brian, een van de nusingstudents, ons uitgebreid ondervraagd of we een vriend hadden in Nederland en of we trouwplannen hadden. Goedkeurend luisterde hij naar Wendy haar verhaal, maar hij was lichtelijk verbaasd toen hij hoorde dat Mirjam geen trouwplannen had. Zelfs vertelde hij dat hij kon kiezen uit drie meisjes en da hij er een had gekozen en in December met haar ging trouwen en hij wou 10 kinderen met haar. Het arme kind is nog maar 16 hoorde we…
Om half 12 werden we opgepikt en zijn we weer teruggereden naar Nkhoma. ’s Middags hebben we weer op internet gezeten en Mirjam heeft haar broeken nog opgehaald bij de kleermaker, nadat ze eerder in de week twee keer terug was geweest om ze laten vermaken omdat ze veel te groot waren. Nu waren ze gelukkig wel de goed maat.

Woensdag hadden we met Richard en Reinier afgesproken dat we mee konden rijden in hun auto naar Lilongwe. We wilden weer wat boodschappen doen en moesten nog wat geld pinnen. Om half 7 hadden we afgesproken bij hun huis en net toen we om vijf voor half 7 de deur uit wilden begon het te plenzen!! Met onze plu’tjes op zijn we dus naar ze toegelopen en om kwart voor 7 zaten we in de auto. Probleempje: hij wou niet starten.. Na het minstens 5 keer te hebben geprobeerd kwam Reinier ter Haar, hun buurman en tevens baas van het ziekenhuis, eens kijken of hij kon helpen. En ja hoor, hij drukt het gaspedaal even in terwijl Reinier de sleutel omdraaiden en toen startte de motor gelukkig wel. Met 45 minuten waren we in Lilongwe. Onderweg hebben we bijna de hele tijd regen gehad. Het regenseizoen is nu dus echt officieel begonnen :) Wel lekker hoor, even een ander weertype dan 5 weken lang zonneschijn en 30 graden.(tenminste zo denkt Mirjam er wel over :P)
Goed in Lilongwe hebben we eerst gepind, toen heerlijk ruim een uur in het internetcafé gespendeerd en daarna koffie gedronken in een restaurantje. Toen even contact opgenomen met Richard om te vragen hoe laat zij weer weg wilden gaan om te inventariseren wanneer we het beste onze boodschappen konden doen. Met een uurtje zouden ze bij de shoprite zijn vertelde hij, dus wij zijn toen alvast onze boodschappen gaan doen. En zoals altijd werden we helemaal vrolijk van het winkelen in de shoprite :D Daarna hebben we een ijsje gehaald bij Luv dat Chicken en hebben gewacht tot Richard en Reinier zouden arriveren. Toen die er waren hebben zij nog wat boodschapjes gedaan en daarna zijn we met z’n vieren gaan lunchen bij Nando’s. Dat is een soort Mexicaans restaurantje. We hebben er heerlijk zitten smullen. Na de lunch moesten Richard en Reinier nog even naar een boekshop en daarna zijn we weer in de auto gestapt om naar huis te rijden. De pick up zat helemaal volgepropt. Achterin de laadbak lag een kruiwagen met nog wat rollen gaas en motorolie voor de jongens. Zij helpennamelijk bij de bouw van de school in Nkhoma. En op de achterbank bij ons namen wij met z’n tweeën twee zitplaatsen in en de derde was gevuld met boodschappen. Opgestapeld vanaf de grond to bijna tegen het dak van de auto. Veel boodschappen dus! We hebben een omweggetje genomen om Lilongwe uit te komen omdat we anders –geloof het of niet- in de file zouden komen te staan en daarvoor moesten we over een zandweggetje. We hebben echt helemaal in een deuk gelegen, want het was ook best een grappig gezicht hoe Wendy de boodschappen op hun plaats probeerde te houden, hoe wij heen en weer schudde met de auto en Richard vrolijk toeterend de geiten probeerden te verjagen die langs de weg liepen zodat we die niet op de motorkap zouden krijgen. Gelukkig is de weg van Lilongwe naar Nkhoma verder geasfalteerd en doordat Richard flink doorreed waren we met een uurtje weer terug in Nkhoma. Ze hebben ons maar bij het guesthouse afgezet, anders hadden we het stuk vanaf hun huis naar het guesthouse nog moeten lopen met de boodschappen en dat waren er best veel, dus we waren blij dat ze ons even thuisbrachten met de auto.
We hebben onze boodschappen uitgepakt en toen lekker gedoucht. Daarna zijn we nog even voor school gaan werken en om 7 uur kwamen de eerste gasten voor het diner alweer. De vriend van Floor zou namelijk pannenkoeken bakken en iedereen was uitgenodigd. Uiteindelijk zaten we met een groep van ongeveer 18 mensen aan tafel en een ENORME stapel pannenkoeken. Heerlijk! Hij had ze met kaas, banaan en gewoon gemaakt en we hebben met z’n allen zitten smullen! Na het eten merkte we hoe moe we waren dus we hebben de cake gelaten voor wat die was, iedereen welterusten gewenst en zijn naar bed gegaan. We lagen er om tien voor 9 al in!

Vandaag was het weer erg rustig op stage. ’s Ochtends zijn we wel wat bezig geweest met de wardround, maar verder was het erg rustig. ’s Middags hadden we ons voorbereid op een zeer rustig middagje, maar een patiënt bij Mirjam op de afdeling lag behoorlijk te kermen, dus daar maar even een kijkje genomen. De controles gedaan en de bloedsuiker gemeten die 23,5 was!! Veel te hoog, dus gelijk Rhona gewaarschuwd en die zei dat we 10 units insuline moesten geven. We hadden dat net gehaald bij de labourward, waar de voorraad insuline ligt en wilden het net aan de patiënte gaan geven, toen Irene, de verpleegkundige, zei dat zij het al gegeven had en we onze insuline dus weg konden gooien. Dat vonden we zonde, dus hebben we het weer terug in de koelkast gelegd. Dat is dus communicatie in Afrika… Grrrrr…
Daarna was er erg weinig meer te doen, maar Nanny van het lab kwam naar ons toe met de mededeling dat ze erg weinig O positief bloed had, dus of we daar niet te scheutig mee wilden zijn met bloed geven aan patiënten. Wij wisten dat één van de Nederlandse jongens die bloedgroep had dus, Mirjam heeft em gelijk gesmst met de vraag of hij bloed wou doneren en een half uur later kwamen ze het ziekenhuis ingemarcheerd. Ze wilden alle drie wel bloed doneren! Nou daar waren ze in het lab wel heel erg blij mee, dus ze werden gelijk in een kamertje gezet en alle testjes werden gedaan. Binnen een half uur lag de eerste op tafel en werd er een halve liter bloed afgetapt. En zo zijn ze alle drie na elkaar gegaan en hebben ze bloed gedoneerd. Ze waren er erg blij mee!
Maar omdat wij daar constant bij gebleven waren om toch ook wel een beetje een oogje in het zeil te houden dat ze niet van hun stokje gingen, was de tijd vrij snel verstreken en was het zomaar kwart over vier! Toen snel naar huis, omkleden, laptop pakken en op naar de internetruimte, waar we nu weer dit berichtje plaatsen! :)
Tot de volgende keer!

Groetjes, Wendy en Mirjam