Bezoekers

En daar zijn we weer!

We waren bij maandag gebleven… Oh ja: Maandagavond kregen we van de vriend van Wendy te horen dat zijn vliegtuig vertraging had. Dat was even een teleurstelling. Later op de avond hoorden we dat ze zelfs zo erg vertraging hadden dat ze niet dinsdag maar woensdag aan zouden komen. Wij hadden gedacht dat ze last zouden hebben van gladheid of sneeuw of wat ook, naar alle verhalen die wij over de telefoon gehoord hadden, maar nee! Ze hadden last van.. MIST!!! Daardoor hadden ze de pech dat het vliegtuig in Rotterdam moest landen en zij dus ook naar Rotterdam moesten. Met bussen zijn ze daar naar toe gebracht en toen ze om 11 uur ’s avonds dan eindelijk in het vliegtuig zaten kregen ze om half 3 (nog steeds aan de grond) te horen dat ze er weer uit mochten. Er was iets kapot aan het vliegtuig en er moest een onderdeel uit Amsterdam naar Rotterdam gehaald worden. Hoe krom wil je het hebben. Zit je op Amsterdam, ga je naar Rotterdam en vervolgens moet er een onderdeel uit Amsterdam naar Rotterdam gebracht worden.. Maar goed ze moesten dus na 2,5 in he vliegtuig te hebben gezeten er weer uit en er zou een hotel voor hen geregeld worden. Ze zouden dus niet eerde dan de volgende ochtend vertrekken..

Dinsdag hebben we toen maar uitgeslapen (voor zover dat hier dus kan) en we hebben de hele ochtend heerlijk voor school zitten werken. We zaten er goed in en zijn wel tot 11 uur bezig geweest. En om half 11 begon het te regenen, nou ja regenen, niet zoals in Nederland.. Het kwam echt met bakken uit de hemel!! We hebben er foto’s van gemaakt en zullen die ook op de site zetten. Het heeft wel geregend tot half 3 ’s middags en het paadje naar het ziekenhuis was dan ook in een soort riviertje veranderd…
’s Middags hebben we nog een film gekeken en we kregen ook te horen dat Gerrit en z’n vader ’s middags eindelijk waren vertrokken en op weg waren naar Nairobi.
’s Avonds hebben we onze koffers nog ingepakt, omdat we zaterdag naar het huis van Jan en Trudi gaan verhuizen en we de koffers woensdag naar hun huis mogen brengen. Dan hebben we namelijk de auto waarmee we ook naar de stad gaan. Dat is altijd nog een stuk handiger dan de koffers over de zandweg moeten slepen.. :)

Woensdag zouden we dan eindelijk naar Lilongwe om Gerrit en z’n vader van het vliegveld te halen. We hadden Mr. Kazako, de administrative officer van het ziekenhuis, gevraagd of hij een auto kon regelen waarmee we naar de stad gebracht konden worden om en om 8 uur stonden we dan ook op de parkeerplaats van het ziekenhuis te wachten. Om kwart over 8 zagen we Mr. Kazako (een echte malawiaan) aankomen en hij had inderdaad een auto geregeld met chauffeur. Toen we eindelijk van de parkeerplaats afreden gingen we vervolgens de hele verkeerde kant op. Wij keken elkaar al met vragende ogen aan ,maar we reden eerst naar de garage van Nkhoma. De auto werd er op het terrein neergezet en de chauffeur bond even een praatje aan met wat mensen die daar rondhingen. Ondertussen liepen er allemaal mannetjes om de auto heen en volgens ons werden de banden opgepompt en kregen we nog een reserveband in de achterbak van de auto gepropt.. Waarvoor dat allemaal goed was wilden we niet eens weten en we hoopten dat de auto het vol zou houden tot we weer terug waren in Nkhoma.. Toen ze na een goeie 20 minuten eindelijk klaar waren zijn we eerst nog naar het guesthouse teruggereden om onze koffers op te halen en bij Jan en Trudi te brengen. Daarna gingen we op weg naar de stad. Terwijl we nog in de auto zaten kreeg Wendy te horen dat Gerrit en z’n vader op Nairobi waren, maar dat ze daar ook nog vertraging hadden. Er was weer iets mis met het vliegtuig wat eerst gemaakt moest worden en ze zouden pas tegen de klok van 12 uur kunnen vertrekken als ze geluk hadden. Toen maar besloten om eerst naar het immigratiebureau te gaan om daar onze visum voor nog eens 30 dagen te verlengen. Daarna zijn we naar de shoprite gegaan en zijn eerst naar een internetcafé gegaan. Het internet in de stad is namelijk heel wat sneller dan in Nkhoma. Toen we al onze mail gelezen en bekeken hadden, zijn we naar de bank gegaan en hebben we geld gepind. Toen naar de Nando’s (ons inmiddels favoriete restaurantje) en hebben daar geluncht. Als laatste zijn we naar de Shoprite gegaan om de boodschappen te doen. Al die tijd had Widi, onze chauffeur op ons gewacht op de parkeerplaats van de shoprite. Hij hielp ons keurig inladen met onze boodschappen en daarna gingen we eindelijk op weg naar het vliegveld. Om kwart over één kwamen we daar aan. Widi parkeerde de auto en toen zijn we met z’n drieën naar het gebouw gelopen. Voordat we daar naar binnen mochten werden we echter nog gescand door een metaaldetector. Dat gingen echter heel makkelijk, want hij piepde bij ons alle drie maar we mochten gewoon doorlopen. Eenmaal binnen hebben we eerst even rondgekeken en iemand van het vliegveld wist ons te vertellen dat de vlucht vanaf Nairobi om 14:00 pas aan zou komen. Dus hebben we eerst even wat winkeltjes gekeken, maar het was allemaal echt super duur, dus als echte Hollanders hebben we alleen maar gekeken en niks gekocht. Jaja, we zijn het nog niet verleerd!! Gelukkig hadden we een puzzelboekje bij ons en hebben we ons daar nog even mee vermaakt tot het ongeveer kwart voor twee was. Toen zijn we met Widi een trap op gelopen en daar mochten we als we 100 kwacha (dat is 50 eurocent) betaalden door een poortje lopen en dan kwamen we op een groot balkon uit dat uitkijkt over het vliegveld. Daar zagen we het vliegtuig van Gerrit en z’n vader al staan. Er stond ook al een bus bij waar alle passagiers mee naar het gebouw gereden werden. Toen de bus naar ons toe kwam rijden zijn we snel weer naar beneden gegaan en zijn we bij de uitgang van de terminal gaan wachten. En daar werd ons geduld ook nog eens op de proef gesteld, want het duurde wel even voordat we ze in het oog kregen, maar toen werd ons lange wachten toch beloond. Gelukkig waren zelfs alle koffers aangekomen, ondanks de vertraging. Nadat we ze hartelijk begroet hadden zijn we gelijk naar de auto gelopen en hebben we alle koffers ingeladen en zijn we gelijk richting Nkhoma gereden. Het was heerlijk om weer even wat recent nieuws uit Nederland te horen en bij te kunnen kletsen. Na 1,5 uur rijden kwamen we aan in Nkhoma en hebben we alle boodschappen en koffers uitgeladen. En toen kwam voor ons de verassingen!! Want twee van de vier koffers waren helemaal gevuld met spullen voor ons!! Stroopwafels, banketletter, chocolade, kaas, pepernoten, sultana’s, cup a soup, brieven van thuis, foto’s van thuis, DVD’s… Dit was onze Sinterklaas!!! :) Heerlijk was dat om die koffers uit te pakken en allemaal Nederlandse spulletjes uit te mogen pakken! Daarna zijn we heerlijk gaan douchen en terwijl Gerrit en z’n vader daarna nog even bijkwamen op hun kamer van de hele reis, zijn wij onze applecrumble gaan maken voor de BBQ die Debby en Samuel georganiseerd hadden voor die avond. Debby gaat namelijk aanstaande zondag weg en Samuel vertrekt dinsdag. Als afscheid wilden ze iets typisch Amerikaans te eten maken. Ze komen namelijk alle twee uit Amerika. En wat is er nou meer Amerikaans dan een BBQ?! Ze hadden hamburgers, worstjes, aardappelsalade, bonenschotel en ze hadden Dorica en Matrien enorm veel bolletjes laten bakken. Als toetje hadden wij aangeboden om applecrumble te maken en dat konden ze erg waarderen. Het was een gezellig boel met iedereen in het guesthouse en het eten was echt heerlijk.
Wij zijn tijdens de BBQ nog snel even naar Jan en Trudi gelopen (met onze parapluutjes en regenlaarzen aan, want het hoosde weer) om de sleutel van hun huis en het kantoortje van Jan op te halen. Nadat we nog wat instructies hadden gekregen omtrent het huis en we de sleutels hadden ontvangen zijn we gelijk weer weggegaan, want ze hadden nog een hoop te doen. We zijn ’s avonds best wel vroeg naar bed gegaan. Gerrit en z’n vader lagen er al om kwart voor 8 in en ook wij maakten het niet veel later.

Donderdag hebben Wendy, Gerrit en z’n vader uitgeslapen. Mirjam had besloten nog wel naar stage te gaan. Er was ’s ochtends tijdens de morning report nog een interessante presentatie over schizus (=hazelip). Gegeven door een plastische chirurg die voor 1,5 week te gast was in Nkhoma en ook enkele operaties zou doen. Daarna gingen we naar de afdeling waar het erg rustig was. De vrouwenafdeling had maar 14 patiënten waarvan er één ontslagen werd en de mannenafdeling had er 21.Toen er niks meer te doen was heeft Mirjam nog met Kathie, het hoofd van de afdeling, haar stagewerkplan besproken en haar reflectie voor de tussenevaluatie, want die komt ook alweer dichtbij! Wendy heeft Gerrit en z’n vader ’s ochtends ook nog het ziekenhuis laten zien. ’s Middags hebben we met z’n vieren geluncht en Mirjam is nog weer teruggegaan naar de afdeling. Het was er echter zo rustig dat ze besloot om ’s middags vrij af te nemen. De rest van de middag hebben we heerlijk rustig aan gedaan. En ’s avonds hebben we hutspot met echte, Gelderse rookworst gegeten! Oh wat was dat lekker!!!! :)
Vrijdag hebben we heerlijk een dagje niks gedaan, dus daar valt niet zo veel over te vermelden.
En vandaag, zaterdag, zijn we ’s ochtends verhuisd! We hebben al onze spulletjes bij elkaar gepropt in wat tassen moesten wel twee keer heen en weer lopen naar het huis van Jan en Trudi, maar toen hadden we ook alles over. Daarna zijn we met z’n allen naar de markt gegaan. We hebben er even rondgelopen, nog wat titenjis gekocht, en zijn zelfs nog heel eventjes op de vismarkt geweest, maar dat was alleen om Gerrit en z’n vader het even te laten zien (alhoewel je het meer ruikt!!) en zijn er daarna weer snel weggegaan. Toen hebben we onze nodige boodschappen gedaan en zijn weer terug gegaan naar ons nieuwe verblijf! :) Mirjam is ’s middags nog even naar het afscheidsfeetje van Jesse en Rhona geweest, want die vertrekken morgen en maandag. En ’s middags weer op het internet in het kantoortje waar we nu 5 weken lang de sleutel van tot onze beschikking hebben!! :)

Liefs, Mirjam en Wendy