Visite weer weg en nog maar 5,5 week!

We waren bij zaterdag gebleven.. Zaterdagavond hebben Gerrit en Wendy nog pannenkoeken gebakken! En ze smaakten heerlijk! We hadden er zelfs nog wat over, dus we hadden zelfs nog wat voor de volgende dag! :)

Zondagochtend stonden om 7 uur Gerrit en z’n vader bij ons op de stoep en hebben we met z’n allen ontbeten. Heerlijk met Nederlandse kaas!! :) Om 8 uur zijn we de deur uitgelopen naar de kerk en hebben we de Engelse kerkdienst bijgewoond. Aan het eind met de afkondigingen (die zijn hier altijd aan het eind van de dienst in plaats van aan het begin) werden degene die voor het eerst de dienst bijwoonde gevraagd zich even voor te stellen. Dus Gerrit en z’n vader stonden op en wilden zich voorstellen, maar de dominee riep ze zelfs naar voren! En daar stonden ze dan voor in de kerk zich in het Engels voor te stellen. Nou ze werden ‘most welcome’ geheten door de dominee en ze waren naar de juiste plaats gekomen: “The warm heart of Africa!” Wij hebben met z’n tweeën het bijna bescheurd van het lachen.. Eerlijk gezegd was het leedvermaak dat zij zich wel moesten voorstellen en nog wel voor in de kerk.. :) Maar het zag er ook wel grappig uit.. Na de kerkdienst hebben we heerlijk buiten koffie gedronken en gewoon lekker rustig aan gedaan. ’s Middags hebben we natuurlijk heerlijk de nog overgebleven pannenkoeken opgepeuzeld en Mirjam heeft nog een paar uur in het kantoortje van Jan op internet gezeten. ’s Avonds hebben we onze eerste Nederlandse kerkdienst sinds 2 maanden geluisterd. En het was fijn om weer eens een kerkdienst in het Nederlands te horen.

Maandag zouden we naar Lilongwe gaan. We wilden een beetje op tijd vertrekken zodat we (hopelijk) ook weer op tijd terug zouden zijn in Nkhoma, dus ontbeten we weer om kwart over 7 bij ons thuis. Tegen 8 uur zijn we naar het ziekenhuis gelopen en hebben konden we zo in een minibus stappen. We kwamen er nog de man tegen die we de eerste keer dat we in de minibus zaten ook tegen waren gekomen. Hij is ook één van de mannen die wel met ons wilde trouwen, maar dit is wel echt een griezel. Mirjam reageerde nogal van ‘Shit daar heb je hem weer’, aangezien hij haar naam steeds onthield en enthousiast weer een praatje met begon. We waren hem in Nkhoma ook al wel eens tegengekomen en hij blijft maar volhouden... De vader van Gerrit vroeg verwonderd wat er aan de hand was en toen we het verhaal uitgelegd hadden zei hij tegen de beste man: “Voor 6 koeien..” Verder kwam hij niet, want toen onderbrak Mirjam hem al of die helemaal gek was geworden! De beste Malawiaan snapte er volgens ons niks van, maar kreeg wel de indruk dat Dirk (de vader van Gerrit) Mirjam d’r vader was. Hij liet ons verder gelukkig met rust. Maar goed met ons erbij zat die vol en dus vertrokken we gelijk. Dat was geluk! Met 1,5 uur rijden waren we in Lilongwe. We zijn eerst naar de bank gelopen om te pinnen en hebben daarna in ons favoriete restaurantje koffie en fris gedronken. Vervolgens zijn we even een internetcafé ingedoken om onze mail te checken en daarna door naar de houtmarkt. Daar werden we natuurlijk gelijk bestormd door de verkopers en bijna meegesleept naar hun kraampjes. We hebben er bijna 1,5 uur rondgelopen en dingetjes gekocht! Het was prachtig om te zien hoe Gerrit en Wendy samen werkten in het afdingen van de koopwaar. Op een gegeven moment hadden ze zelfs een tactiek! Gerrit was aan het onderhandelen en Wendy liep ondertussen door om niet veel verder naar Gerrit te roepen dat daar precies het zelfde lag maar dan goedkoper. (hoewel dat soms niet eens waar was) Maar als Gerrit dat dan aan de verkoper vertelde, de verkoopwaar bijna neer wou leggen en verder lopen, ging de man ineens toch wel akkoord met hun veel lagere prijs! Prachtig om te zien! Ze hebben zelfs een geschilderde tekening gekocht voor 3000 kwacha in plaats van 8000!! Dus dat is keurig afgedongen! Toen we van de houtmarkt afkwamen hadden we het warm en waren we moe van het staan in de brandende zon. We zijn dus gelijk weer terug gegaan naar Nando’s en hebben daar een lunch besteld. En het was weer heerlijk! :) We hebben heerlijk een tijd in het restaurant gezeten en de hele belevenis van de houtmarkt nog weer nabesproken. Toen we uitgeluncht waren zijn we naar de Shoprite gegaan en hebben daar nog wat boodschappen gedaan. We liepen om kwart over twee de supermarkt weer uit en zijn toen weer teruggelopen naar het minibusstation. Daar aangekomen waren er drie busjes die naar Nkhoma zouden gaan, maar ze waren alle drie nog leeg. We zijn er toen maar in gestapt en berustte ons erin dat we nog wel even zouden moeten wachten. Blijkbaar was het van onze (sacherijnige) gezichten af te lezen dat wij graag weg wilden, want op een gegeven moment kwam een mannetje van het busje naar ons toe, kroop bij ons in het busje en vroeg of we nu al wilden vertrekken. ‘nou graag!!’ Als we 5000 kwacha betaalden zou hij nu vertrekken en niet meer dan één keer stoppen tot we in Nkhoma waren. Toen we dat in het Nederlands even met elkaar besproken dacht de beste man blijkbaar dat we twijfelden want hij daalde nog eens in prijs met 500 kwacha! Nou toen was de deal helemaal rond! Voor 4500 kwacha zouden wij als enigste passagiers in de minibus regelregt naar Nkhoma worden gereden. Tevreden lieten we ons van het terrein afrijden, maar het ging al vrij snel anders dan verwacht, want we namen niet de gebruikelijke weg, maar gingen over een enorm hobbelige zandweg door de slobbenwijken van Lilongwe. De geldinner vertelde dat het een snellere weg was, maar wij geloofden er niet zo veel van. We hadden eerder het idee dat we als attractie gebruikt werden in de buitenwijken van Lilongwe, want we werden erg veel nagestaard en zelfs door wat kinderen achternagerend. We begonnen ons al af te vragen of we belazerd werden toen we bij een enorme plas in de zandweg aankwamen. De chauffeur twijfelde of hij er doorheen of langsheen zou rijden. Wij hoopten vurig langsheen, want we zagen al allemaal spookbeelden dat we vast zouden komen te zitten in de modder en geloof ons: op die weg kom je niks anders dan een ossenkar tegen die je, als je geluk hebt nog een lift wil geven.. Helaas, de chauffeur koos voor: er doorheen. Wij deden snel de raampjes dicht voor opspattend water en hielden ons hart vast.. Gelukkig kwamen we niet vast te zitten en reden we redelijk makkelijk door de plas heen. Waarschijnlijk was de grond nog niet zo zacht geworden waardoor we nog genoeg grip hadden, aangezien het regenseizoen pas net begonnen is..
Na ruim een half uur hobbelen op de zandweg kwamen we weer op de verharde weg uit en gingen we toch echt richting Nkhoma. Voor ons gevoel hadden we enorm omgereden, maar de geldinner beweerde van niet. Bij Kampata stopte het busje nog om nog iemand op te pikken. Dat was volgens onze deal ook de enigste keer dat die zou stoppen. Gelukkig hield de man zich aan die afspraak. We hadden echter ook de harde deal gemaakt dat als hij vaker dan één keer zou stoppen we elke keer dat hij extra zou stoppen met 500 onze prijs zouden verlagen. Dit heeft wel gewerkt, want hij stopte pas weer toen we in Nkhoma waren ondanks dat er nog meer mensen langs de weg stonden die eventueel mee hadden gekund. Nadat we hem betaald hadden zijn we toen naar huis teruggelopen en hebben we eerst heerlijk gedoucht.
’s Avonds waren we bij Richard, Maarten en Reinier uitgenodigd voor het eten. Om half 7 gingen we daarheen. Het was een wolkeloze avond en de sterrenhemel was prachtig te zien tijdens de wandeling er naar toe. Eenmaal bij hun kregen we macaroni met gehakt. Ze hadden heerlijk gekookt! Als toetje hadden we nog een cake die gemaakt was door Victor, de kok die ook elke donderdagavond op bestelling pizza’s maakt in Nkhoma. Rond kwart over 8 gingen we weer naar huis. We waren best moe, dus nadat we nog even hadden zitten kletsen en wat hadden gedronken zijn Gerrit en z’n vader naar het guesthouse gegaan en zijn we naar bed gegaan. Zo’n dagje naar de stad is toch nog best intensief!!

Dinsdag zouden we op outreach gaan. Gerrit en z’n vader wilden ook het “echte” Afrika met de kleine dorpjes wel eens zien. Daarom leek het ze heel leuk om mee te gaan op outreach. Na het ontbijt zijn we dus naar de parkeerplaats van het ziekenhuis gelopen en tegen 9 uur reden we weg. Met een rit van 20 minuutjes waren we. Dat zagen we aan de hordes vrouwen die op ons stonden te wachten. Toen alle spullen uitgeladen waren zijn we alle twee gaan helpen bij het vaccineren van de kinderen. Daar kunnen we toch nog het meest nuttig bezig zijn. Aangezien sommige vrouwen niet de prikpil durven krijgen als een blanke erbij is of het doet en ook het onderzoek van de kinderen heeft weinig nut, want wij spreken geen Chichewa en kunnen dus niet vragen hoe het met de kinderen gaat.. Vaccins oplossen en geven kunnen we wel, daar heb je geen Chichewa voor nodig. :) Als je met een spuit op ze afkomt weten ze al wel genoeg, dus wij hebben ons daar nuttig gemaakt. Tegen elf uur waren we klaar en tot onze grote verbazing was de ambulance er ook al! Daar hoefden we dus niet meer op te wachten! Toen alle spullen ingeladen waren zijn we weggereden en om kwart voor 12 kwamen we weer in Nkhoma aan. Eenmaal weer thuis hebben we heerlijk een eitje gebakken en geluncht. Na het eten hebben we lekker relax gedaan. Lees: geslapen of filmpje gekeken. ’s Avonds hebben we een ovenschotel gegeten. Zelf bedacht en zelf in elkaar geflanst en het smaakte heerlijk! :) We zijn best een beetje trots op onszelf :)

Woensdag zijn we onze gebruikelijke tijd weer opgestaan en na ons ochtendritueel zijn we weer naar de minibusopstapplaats gegaan. Daar hadden we een minibus die al redelijk vol zat en dus vertrokken we niet veel later nadat we ingestapt waren. Onderweg regende het nog behoorlijk, maar toen we uit moesten stappen om het laatste stukje naar de pottenbakkerij te lopen was het gelukkig weer droog. Bij de pottenbakkerij hebben we eerst heerlijke een kop koffie gedronken in het restaurant met een stukje taart erbij. Daarna zijn we naar de winkel gegaan en hebben we daar weer een tijd rondgesnuffeld. Tegen half één hebben we nog heerlijk uitgebreid geluncht en toen zijn we weer richting de provinciale weg gelopen om opgepikt te worden door een minibus. We moesten even lopen, maar na een tijdje kwam er gelukkig een langs. Daar zijn we in gestapt en hebben betaald voor de rit van Dedza naar Nkhoma. Bij Kampata moesten we weer overstappen op de minibus naar Nkhoma. En ja hoor daar kwamen we dé Malawiaan (degene die Dirk maandag 6 koeien had geboden voor Mirjam) weer tegen. We zaten gelukkig helemaal achterin de bus op de vader van Gerrit na, die zat één bank voor ons. De Malawiaan begon weer enthousiast een praatje en vroeg hoe we heette. Gerrit en z’n vader hielden een mooi verhaal op en zeiden dat ze James en Charles heette. Wendy vertelde gewoon haar eigen naam weer, want die onthouden ze hier toch niet. Mirjam deed net of ze er niet bij hoorde, trok haar petje diep over haar gezicht en ging driftig zitten puzzelen. De Malawiaan vertelde dat hij Peter Banda heette en vroeg wat we kamen doen. Gerrit hield een mooi verhaal op dat zijn vader arts was en wij drieën verpleegkundigen en dat Wendy zijn vriendin is (wat wel de waarheid is) en Mirjam zijn zus. De Malawiaan zei toen dat Mirjam zijn vriendin was, maar Gerrit reageerde gelijk dat dat niet kon, want dat zij thuis een vriend had en met hem zou trouwen zo gauw ze weer terug was en dat hij heel rijk was… Daarna probeerde hij nog wel een praatje te houden, maar Gerrit bleef stug in het Nederlands tegen hem terug praten en uiteindelijk droop hij af. Na een tijdje wachten reed ook deze minibus gevuld met 25 mensen richting Nkhoma. Terwijl we reden begon de geldinner het geld aan de passagiers te vragen en toen het onze beurt was zeiden wij dat wij al betaald hadden voor de rit van Dedza naar Nkhoma. Nou toen ontstond er een hele discussie, want zij hadden dat geld niet gekregen van de andere chauffeur. Die hoort het gedeelte van Kampata naar Nkhoma wat wij betaald hadden namelijk door te geven aan de chauffeur van dat minibusje, maar dat had hij dus niet gedaan. Feitelijk had hij ons dus bestolen. Toen we in Nkhoma uitstapte ging de discussie verder en uiteindelijk hebben we de man toch nog betaald. Hij kon er ook niks aan doen en uiteindelijk ging het om 4 euro totaal, maar het ging ons om het principe. Afijn. We waren weer in Nkhoma en zijn eerst Henk, onze docent uit Nederland, eens gaan begroeten. Hij was ’s middags aangekomen en we hebben even met hem staan praten. Ook hebben we hem uitgenodigd voor het avondeten. Daarna zijn we naar huis gegaan, hebben gedoucht en zijn we het eten klaar gaan maken. Om half 7 was iedereen er weer en hebben we met z’n allen gegeten. Na het eten hebben wij nog even met Henk zitten kletsen en ook zijn verhalen van Kenia gehoord, waar hij eerst nog was geweest. Nadat we nog wat hadden gedronken is hij weer naar het guesthouse gegaan en hebben wij de film Mama Mia nog gekeken. We gingen laat naar bed, maar we konden de volgende dag dan ook uitslapen! :)
Donderdag hebben we dus uitgeslapen en verder niet zo veel gedaan. Gewoon heerlijk relax en ontspannen.
Vrijdagochtend hebben we Gerrit en z’n vader naar het vliegveld gebracht. Om 6 uur reden we weg bij het guesthouse. Om half 8 waren we op het vliegveld en hebben we afscheid genomen. Daarna zijn we nog naar de shoprite gegaan en hebben we weer flink geshopt. En omdat we zo vroeg al naar Lilongwe waren, waren we ook vroeg weer thuis, namelijk om vijf voor tien! De rest van de dag hebben we heerlijk rustig aangedaan. Om 15:00 hadden we nog tussenevaluatie met Henk. Dat was een goed gesprek met het hoofd van de afdeling er bij. ’s Avonds is Henk nog bij ons wezen eten en hebben we heerlijk hutspot met Gelderse rookworst gegeten. :) ’s Avonds nog koffie gedronken met Henk en toen hij weg was nog een filmpje gekeken en toen heerlijk naar bed.
Zaterdag niet veel bijzonders gedaan. Gewoon heerlijk relax. We wilden toen eigenlijk al op internet, maar Zondag viel om tien voor 12 de stroom uit en ging ook niet meer aan.. later hoorden we van Richard, Maarten en Reinier die bij ons een Nederlandse kerkdienst kwamen luisteren dat er bij Lilongwe een elektrisiteitsmast was omgevallen en dat dat waarschijnlijk de oorzaak was. Nou toen hebben we ons er maar op ingesteld dat we pas maandag of dinsdag weer stroom hebben, want in het weekend doen Malawianen niks en erg snel zijn ze ook niet.. En inderdaad vandaag om 17:00 kwam de stroom weer terug. We hebben nu alleen geen warm water meer, maar goed ook dat overleven we nog wel. Een koude douche met onze temperaturen valt nog wel te overzien ;)