Fijne kerstdagen vanuit een warm Malawi

Dinsdag zijn we weer op outreach geweest. We waren nu de enigste twee blanken die meegingen. We hebben weer meegeholpen met het vaccineren van de kinderen. Helaas hadden we geen tetanus vaccin bij ons voor de moeders. Dat geven we normaal gesproken ook aan de vrouwen die het nodig hebben. En ook de DTP vaccins waren aan het eind op waardoor we een aantal moeders moesten teleurstellen na een lange tijd wachten en in de rij staan voor hun. Dat voelt wel onbevredigend hoor, om ze zomaar weg te moeten sturen en zeggen dat ze de volgende keer misschien meer geluk hebben. Deze kinderen hebben hun vaccinaties echt nodig. In Nederland de kinderen ook wel, maar hier zie je pas echt dat het nodig is. Als je mensen ziet die verlamd zijn door polio, dan weet je ook echt waar je het voor doet als je de kindjes daarvoor inent. Ook zien we mensen die helemaal vergroeid zijn door gebrek aan vitamine D. Op school hebben we er wel hoorcolleges over gehad, hebben we er foto’s van gezien en de hele theorie er over gehad. Maar de theorie is toch anders dan de harde werkelijkheid..
Na de outreach zijn we nog naar de markt geweest om wat eieren te kopen en toen lekker naar huis en een hele middag vrij. We hebben mails getypt en voor school zitten werken. Verder gewoon lekker relax gedaan en vroeg naar bed. Om half 8 lagen we er al in! Geen idee, maar Afrika kan soms behoorlijk vermoeiend zijn blijkbaar..
Woensdag hadden we weer stage op de afdeling. Het was echt super rustig. Rhona, de Engelse arts die inmiddels weer terug is naar Groot Brittannië, zei dat we er maar van moesten genieten als het rustig is, nou dat doen wij niet! Dat geniks, houden wij niet van en bovendien, er moet toch wel iets te doen zijn!! Maar goed, blijkbaar niet, want de verpleegkundigen hingen alleen maar rond bij de zusterpost, dus toen hebben we overlegt en gevraagd of het goed was dat wij naar huis gingen en aan onze opdrachten voor school werken. Dat vonden ze prima en dus hebben we de hele middag voor school gewerkt. Kijk en dat geeft nou een bevredigend gevoel! :) ’s Avonds zijn we nog weer op internet geweest. Heerlijk hoor, dat we daar nu de beschikking over hebben. Op internet wanneer we willen! :) (als het internet tenminste werkt..) maar gelukkig werkte het en hebben we ook nog weer wat reacties van onze site kunnen lezen, want daar genieten we steeds weer van!
Donderdag hadden we weer een stagedag. Het was erg rustig en ’s middags was er nog een X-mas party. Dat zou om 15:00 beginnen dus wij gingen er naar toe en gingen in het zaaltje tussen alle ander Malawiaanse ziekenhuismedewerkers zitten. We hebben er eerst drie kwartier gezeten zonder dat er wat gebeurde. Uiteindelijk kregen we een half A-4tje met het programma van de party. Eerst een welkom door Kazako, daarna gebed van de dominee, dan speech van Ter Haar, het hoofd van het ziekenhuis en vervolgens een maaltijd en activiteiten. Mr. Kazako, de administratief medewerker van het ziekenhuis heette iedereen dus welkom en daarna kwam de dominee naar voren en begon zijn favoriete lied te zingen (dat zingt hij namelijk ook altijd elke woensdagochtend tijdens chapel). De Malawianen vielen hem allemaal enthousiast bij en gingen allemaal staan en begonnen in hun handen te klappen. Het was even een lawaai van jewelste toen iedereen opstond en de stoeltjes krasten en piepten op de betonnen vloer. Ze zongen echter wel mooi en de dominee deed z’n favoriete dansje er ook weer bij. Al stampend en in zijn handen klappend liep hij heen en weer voorin het zaaltje en af en toe zakte hij door zijn knieën alsof hij moest poepen.. Je kunt je voorstellen dat we behoorlijk schik hebben gehad!! Toen het lied afgelopen was en de dominee nog gebeden had met iedereen, kwamen de speeches van de meest belangrijke personen in het ziekenhuis. Betty (een Amerikaanse verpleegkundige) haalde het A-4tje van het programma na een half uur nog eens uit haar tas, en nee er stond toch echt op dat er maar één speech zou zijn en dat er dan een maaltijd was, maar er waren al verschillende speeches geweet (in het chichewa dus daar verstonden we niks van) en er hadden ook al verschillende mensen wat gezongen, wat erg mooi klonk maar Ter Haar was nog steeds niet in beeld. Het programma klopte dus niet he-le-maal… Uiteindelijk na een uur zitten stond Ter Haar op en hield nog een korte speech in het Engels en toen liepen we allemaal naar buiten waar we eten aangeboden kregen. Rijst met nog wat.. Wij hadden het wel gehad en hebben ons door de menigte gewurmd en zijn naar huis gelopen.
’s Avonds hebben we nog gegeten bij Isabel samen met de mensen uit het guesthouse en hebben we alvast een voorproefje gehad van de rafting die we volgende week woensdag in Zamiba op de Zambezi River gaan doen. Isabel had het namelijk al eens eerder gedaan en er toen een DVD van gekocht. Het zag er erg leuk en spannend uit, dus we zijn benieuwd!

We willen iedereen een hele fijne kerst en een voorspoedig nieuw jaar toe wensen. En tot volgend jaar! :)